Wrażenia:) -

16 sierpnia miałam dzień pełen gorączki przedwyjazdowej. Pakowanie się, ostatnie zakupy i w końcu Eucharystia przed wyjazdem!!!

Bardzo zapadły mi w pamięć te słowa z pieśni:

„Kiedy się wyrusza, wyrusza się z płaczem rzucając nasiona,

lecz kiedy się wraca, wraca się ze śmiechem niosąc pełne snopy”

Były to prorockie słowa, ale o tym później. Wtedy zobaczyłam całą ekipę, która ruszała z nami na spotkanie z naszym papą. Od tego dnia mówiliśmy głośno, że wyruszamy na spotkanie z dwoma papieżami.

Rano 17 sierpnia po siódmej byliśmy już na parkingu przed KUL-em. Oczywiście wyruszyliśmy o 8:55, bo cud by się stał, żebyśmy wyruszyli o planowanej porze. Kiedy wyruszyliśmy to zaraz jak wyjechaliśmy ze Stalowej zaczeliśmy modlić się Jutrznią. Później były dialogi – polega to na tym, że jedna osoba otwiera Ewangelię i mówi jak siebie widzi w tym fragmencie i co on do niej mówi, po czym był prowadzony dialog z naszym katechistą ( w tym wypadku był WaldemarJ). Każdy z osobna miał takie coś, a w autobusie był mikrofon takrze wszyscy słyszeli. Oczywiście była zasada, że nie mówimy nic o tym co zostało powiedziane i że zachowujemy to tylko w swoim sercu. Bardzo mi pomogły świadectwa braci i sióstr ze wspólnoty – miały duży wpływ na rozeznanie mojego powołania. Mieliśmy też czytaną lekturę m.in. fragmenty z „Pamięci i tożsamości” JP2.

Bardzo późnym popołudniem wylądowaliśmy w Trzebnicy gdzie zrobiliśmy sobie Eucharystię. Modliłam się tam mi.in. o rozeznanie mojego powołania i uzdrowienie sytuacji w mojej rodzinie. Wtedy poważnie się zastanawiałam nad wstaniem na spotkaniu z Kiko i Carmen (założyciele Drogi Neokatechumenalnej). Ale o tym w następnych notkach. Spaliśmy we Wrocławiu. Ja, Dominika i Aśka nocowałyśmy u takiej pani Ewy. Miałyśmy cały dom dla siebieJ. Tej nocy po raz ostatni na kilka dni widziałam łóźko...

cdn...